अनेक वर्षांपूर्वी एका हिरव्यागार जंगलात एक अत्यंत बलवान सिंह राहत होता. तो स्वतःला जंगलाचा राजा समजत असे आणि दररोज एका निरपराध प्राण्याला मारून खात असे. त्यामुळे जंगलात भयाचे वातावरण निर्माण झाले होते. सगळे प्राणी दिवसरात्र धास्तावलेले असत.
या अत्याचाराला कंटाळून सर्व प्राणी एकत्र आले आणि त्यांनी सिंहासमोर एक प्रस्ताव ठेवला – “राजा, आम्ही दररोज तुमच्यासाठी एक प्राणी स्वतःहून पाठवू. त्यामुळे तुम्हाला शिकार करावी लागणार नाही आणि आम्हालाही थोडी शांती मिळेल.” सिंहाला हा प्रस्ताव आवडला आणि त्याने मान्यता दिली.
🐰 सशाची पाळी आणि त्याचा युक्तिवाद:
अशाप्रकारे दररोज एक प्राणी सिंहाकडे जायला लागला. काही दिवसांनी एका लहानशा सशाची पाळी आली. ससा चतुर आणि बुद्धिमान होता. त्याने ठरवलं की या अन्यायाचा शेवट करायचा.
ससा मुद्दाम वेळ काढून सिंहाकडे खूप उशिराने पोहोचला. सिंह फारच संतप्त झाला आणि गर्जना करत म्हणाला, “अरे ससा! तुला वेळेचं भान नाही का? मी तुला जिवंत खाण्याआधी कारण सांग!”
ससा अत्यंत शांतपणे म्हणाला, “माफ करा, राजासाहेब. मी वेळेवर निघालो होतो, पण वाटेत दुसऱ्या सिंहाने मला अडवले. त्याने सांगितले की तोच खरा राजा आहे आणि तोच इथले सर्व प्राणी खाणार!”
🦁 सिंहाचा अहंकार आणि विहिरीचा फसवा प्रतिबिंब:
हे ऐकून सिंहाचा अहंकार डोक्यावर गेला. तो म्हणाला, “माझ्या जंगलात दुसरा सिंह? मी त्याला दाखवतोच!”
ससा त्याला जवळच्या विहिरीकडे घेऊन गेला आणि म्हणाला, “तो सिंह या विहिरीत लपलेला आहे. खाली बघा!”
सिंहाने खाली पाहिलं आणि त्याला स्वतःचंच प्रतिबिंब पाण्यात दिसलं. त्याला वाटलं, “हा तो दुसरा सिंह आहे!” तो गर्जना करत विहिरीत उडी मारून खाली गेला.
परंतु तिथे काहीच नव्हतं… फक्त खोल पाणी! सिंह बुडून गेला आणि जंगलाने त्याच्या भीतीपासून कायमची सुटका केली.
सगळ्या प्राण्यांनी आनंदाने एकत्र येऊन सशाचं अभिनंदन केलं. त्याच्या शहाणपणामुळे जंगल पुन्हा एकदा सुरक्षित आणि आनंदी ठिकाण बनलं.
🌟यावरून काय बोध घायचा Moral of the Story):
शक्तीपेक्षा शहाणपण अधिक प्रभावी असते. संकटात धैर्य आणि बुद्धी वापरली, तर कोणतीही अडचण मात करता येते.