एका लहानशा शेताजवळ एक चतुर कोल्हा राहत होता. तो खूप हुशार, विचारशील आणि मेहनती होता. त्याच्याच जवळ एका झाडाच्या बुंध्यात एक उंदीर राहत होता. उंदीर मात्र आळशी, स्वार्थी आणि खूपच खाऊ होता. तो दिवसभर फक्त झोपायचा आणि संध्याकाळी काही मिळालं तर खायचा.
कोल्हा दररोज अन्न शोधत दूरवर जायचा, कधी मांस मिळायचं, तर कधी फळं. त्याने आपल्या घराजवळ एक छोटं साठवणूक घर बनवलं होतं, जिथे तो अन्न साठवून ठेवत असे.
🐭 उंदराची फसवणूक:
उंदीर कोल्ह्याच्या मेहनतीकडे हसत म्हणायचा, “अरे मित्रा, तू इतकी धावपळ का करतोस? खायचं ते आजच खा! उद्याचं कोण बघणार?”
कोल्हा हसत उत्तर द्यायचा, “उद्याचं कोणीच सांगू शकत नाही, म्हणूनच आजच तयारी केली पाहिजे.”
हिवाळा जवळ आला. हवामान थंड व्हायला लागलं. अन्न सापडणं कठीण झालं. कोल्हा त्याच्या साठवलेल्या अन्नावर तग धरून होता.
उंदीर मात्र उपाशी राहू लागला.
एक रात्री उंदीर चोरपणे कोल्ह्याच्या घरात शिरला आणि त्याचं अन्न चोरून खाल्लं. दुसऱ्या दिवशी कोल्ह्याला हे लक्षात आलं, पण त्याने काही बोललं नाही.
🦊 कोल्ह्याची योजना:
कोल्ह्याने एका रात्री आपल्या साठवणुकीच्या जागेत एक साप ठेवला — तो एक पिंजऱ्यात बंद होता, पण दिसायला खवखवणारा.
उंदीर पुन्हा चोरीसाठी गेला आणि पिंजऱ्यातील साप बघून घाबरला! तो पळतच कोल्ह्याजवळ गेला आणि भीतीने सर्व कबूल केलं.
कोल्हा म्हणाला, “माझ्या मेहनतीचा सन्मान नसेल, तर संकटं तुला रोखणार नाहीत. मेहनतीचा पर्याय नाही.”
🌟 तात्पर्य (Moral of the Story):
आळस आणि चोरीचा मार्ग कधीच यशस्वी होत नाही. मेहनत, नियोजन आणि प्रामाणिकपणा हेच यशाची गुरुकिल्ली आहेत.